De Franse autobouwer Citroën neemt definitief afscheid van de hydropneumatische vering.
Het belangrijkste uitwendige kenmerk van het systeem was dat als je de motor startte, de auto overeind kwam en na gebruik de wagen op zijn buik ging liggen.
Het effect voor de bestuurder was dat je met een iconische Citroën DS zachtjes over de weg leek te zweven.
Begin juni rolde in de Citroën-fabriek in Rennes in Bretagne de laatste C5 van de band. Het unieke hydraulische systeem, inmiddels omschreven als ‘Hydractive 3 Plus’, werd nog alleen bij de C5 ingebouwd bij zo’n 4.000 duurdere Exclusive en XTR versies.
Het hydropneumatische systeem is een idee van Paul Magés, die werkte als monteur bij Citroën. Hij liet een auto draaien op een buizen-systeem met olie, lucht en gas onder hoge druk, met pompjes en membranen om het evenwicht te bewaren. Zijn systeem werd voor het eerst uitgeprobeerd op de 15H, de duurste versie van de Traction.
De 15H kreeg eerst remmen bediend door een gas-olie-druk-systeem, in 1954 ook een achtervering zonder veren of schokbrekers, maar met een hydraulische stabilisator. Het systeem werd geperfectioneerd bij de DS19 in 1955. De wagen had geen veren en schokdempers en ook de schijfremmen werkten op het systeem.
Ook op het vlak van veiligheid was de DS zijn tijd decennia vooruit. De wagen had een uitzonderlijke wegligging en stabiliteit. Een DS kan rijden op twee voorwielen en slechts één achterwiel. Zo gaat de legende dat de Franse president De Gaulle aan de dood is ontsnapt bij een aanslag omdat zijn DS met platgeschoten achterband toch nog kon blijven rijden.
Het speciale hydropneumatische systeem werd integraal toegepast tot en met de Xantia en er was volgens specialisten ook geen enkele auto die de zogenoemde eland-test beter doorstond dan de Citroën Xantia. Toch had de complexe technologie ook nadelen en momenteel verkiezen autobestuurders een hardere Duitse vering die beter laat aanvoelen wat er op de weg gebeurt.
